Rastavest

Lang geleden, ik was een jaar of 15, vroeg mijn moeder aan mij: "zal ik eens een trui voor je breien?" Mijn moeder breide in die tijd erg veel, maar kon niet veel aan mij kwijt, want ik voelde me veel te groot voor een zelfgebreide trui. Maar tot mijn moeders verrassing antwoordde ik: "Jaaa, maar dan moet het wel een Rastatrui worden!". Blij dat ze een trui voor mij mocht breien, vroeg mijn moeder: "Een Rastatrui? Wat is dat?"   Ik legde uit dat de trui drie banen moest hebben, met de kleuren rood, geel en groen, en de boorden zwart. Dat is helemaal in, zei ik erbij. Enthousiast ging mijn moeder aan de slag, en enkele weken later ging ik apetrots in mijn Rastatrui naar school, waar ik veel bewonderende blikken oogstte: "Heeft je moeder die gebreid? Echt? Dat ze dat zomaar voor je doet!!!" Ik zei er niet bij dat mijn moeder geen idee had wat Rasta was, en waar het voor stond. Ook de zilveren wietblaadjes die ik in mijn oren droeg vond ze prachtig: "wat een leuke blaadjes".

Een mooie herinnering... en een goede reden om voor mijn eigen dochter ook iets controversieel te maken. Een Rastavest. Shirts met doodshoofdjes. Muziek van Manu Chao. Een neuspiercing. Naar de Kinki kapper. Het hoort allemaal bij de weg naar volwassenheid. En ik geniet ervan :)

Het vest is gemaakt van fleece van de Stoffenkraam. Als patroon heb ik een vest uit Diane 88 gebruikt.